شش روز میگذره از آخرین باری که صدای دوست داشتنیتو شنیدم
به هر کی میشناختم گفتم که چقدر دلم واست تنگ شده الا به خودت
از دنیا بدم میاد که تورو به من نشون داد ولی زود مارو از هم گرفت
من تصمیم ندارم مثل نمایشنامه نواهای اسرار آمیز دلمو به این خوش کنم که واست بلاگ می نویسم
بلاگی که تو هیچ وقت نخواهی دید
ولی چی کار کنم که دلم واست تنگ شده
الان چندروزی می شه که خوابگاهو تحویل گرفتم
خوابگاه نگو بگو کمپ پناهندگان
دلم میخواد ینوشتن ادامه بدم ولی دلم چایی می خواد
هر گز تصور نمی کردم که بین این همه جمله عاشقانه که نثارم کردی از همه بیشتر دلم واسه این تنگ بشه

حسین من جی دارم

ای درد توام درمان
در بستر ناکامی
ای یاد توام مونس
درگوشه تنهایی
و ای خاطره ات پونز
نوکتیز ته کفشم
این صندل رسوایی
این صندل رسوایی...
دیشب با مادرم دوام شد
حالم خرابه
توام که میگی نمیای
آخه من این همه غصه رو کجا ببرم
یه عالمه خون تو دلمه نمیدونم کجا توفش کنم

یادته با هم رفتیم استدیو؟
یادته با هم صندوق پول دزدیدیم؟
یادته تابلو هارو با هم می کندیم؟
یادته روز آخر وصیت نامه نوشتی؟
آخه بی انصاف ما اینجا مردیم آخه؟
کاش دستم به جایی می رسید تا کاری واست می کردم.
بزرگمهر ....

امروز معلوم شد که بزرگو بردن اوین
از اینکه هنوز زنده ای خیلی خوشحالم
طاقت بیار پسر

چند روزه که ننوشتم...
چند روزی می شه که خیابونا بستر خشونتو درگیریه
روزا خیلی کوتاه شدن
دیروز بزرگمهرو گرفتن
مامانم اینا کسی نمیدونه
به کسی نگفتیم
هرچی سعی کردم متقاعدشم کنم نتونستم
رفت و همرو غصه دار کرد
ولی من امید وارم که زود برگرده و بازهم خاطراتمونو با حرفای شیرینش تازه کنه
خیلی مردی پسر
بهت حسودیم می شه
از همون خدایی که تو رو آفرید می خوام که تورو دوباره بهمون برگردونه
خدایا خودت کمکش کن

در روح و جان من مي‌ماني اي وطن

به زير پا فتد آن دلي، كه بهر تو نلرزد

شرح اين عاشقي ، ننشيند در سخن

كه بهر عشق والاي تو ، همه جهان نيرزد

اي ايران ايران دور از دامان پاكت دست دگران ، بد گهران

اي عشق سوزان ، اي شيرين‌ترين روياي من تو بمان ، در دل و جان

اي ايران ايران ، گلزار سبزت دور از تاراج خزان ، جور زمان

اي مهر رخشان ، اي روشنگر دنياي من به جهان ، تو بمان

سبزي صد چمن ، سرخي خون من ، سپيدي طلوع سحر ، به پرچمت نشسته

شرح اين عاشقي ، ننشيند در سخن

بمان كه تا ابد هستيم ، به هستي تو بسته

اي ايران ايران دور از دامان پاكت دست دگران ، بد گهران

اي عشق سوزان ، اي شيرين‌ترين روياي من تو بمان ، در دل و جان

اي ايران ايران ، گلزار سبزت دور از تاراج خزان ، جور زمان

اي مهر رخشان ، اي روشنگر دنياي من به جهان ، تو بمان

شورسبزو شعور خشکیده
پارچه های نخ نما و پوسیده
فقر فکرو فقدان اندیشه
فصل فساد تفکروریشه
باز دوباره از در تو آمد
سیل مواج علف های بی ریشه

دیشب بابت یه داستانی خیلی تو لک بودم تا اینکه
بزرگمهر اومد گفت بیا بریم بیرون بزن برقص
بیچاره تا صب عذر خواهی می کرد میگف چی شده تو خودتی
یکی از با بت اون داستان ناراحت بودم چون فکر می کرم تموم شده
یکی هم این ملت بی ریشه رو مید یدم که چقدر راحت بازیچه می شنو گول می خورن
این پسره هم که بالا بود هر چی صداش می کردم ... بزرگمهر بیا عقب رفتی رو پام نمی شنید
آخر عباس بهش گف
از دیروز صد بار ده شصت نامجو رو گوش کردم

تکتااا.ا.ا.ا.ا.امممممممم..............
عاشقتم لامسسسسسبببببببببببب
خرابتم بی شرف
من عمرا دیگه بتونم بخوابم
امشب من با این جانور نایاب حرف زدم
الان دارم لیون ردبون گوش میدم چون فقط الان ریتم خوشال اونه که با حسم یکی شده.
باورم نمیشه که با همچین فرشته ای حرف زدم.
تو کوووول ترین دختری هستی که تا حالا شناختم

از آخرین باری که بلاگ رو آپ کردم چند روز می گذره .
از اون موقع تا الان دارم تو فیس بوک مافیا وارز بازی می کنم.
معتاد شدم.
امروز صب بالاخره رفتم هنرستان برگه هارو دادم.
هیچکسو ننداختم و همرو پاس کردم.

Rene Magritte

امروز صب پاشدم رفتم جولوی گلدیس محمد یه رب دیر اومد و تو این فاصله چک کردم ببینم محمد چیزی از حساب کش رفته یا نه که پاسخ منفی بود.دخترا زودتر رسیده بودن.از فهمیدن این که تمام آثار موجود در موزه اصل و متعلق به موزه می باشد شکه شدم. تمام آثار نقاشی های برجسته و فوق العاده گرونی بود که هیچکس حتی مدیر موزه خانوم عالمی هم مفهومشونو نمی دونس.
یه کار از رنه ماگریت بود که اسم اثر آسمان نمی دونم چی چی بود. تو نت پیداش نکردم ولی می دونم حد اقل 700 میلیون تومن مایشه که البته موزه عمرا بفروشه.
از اونجا با بزرگمهر کار میزو تقریبا تموم کردیم و حالا فقط مونده روشو نمد سبز بکشیم و قالو بکنیم.می مونه ژتون یا همون چیپس که بعدش رسما قمار خونه رو وا می کنیم.
الانم مامانم اومده مسموم شده کلی آهو ناله میکنه منم اصلا حوصله تمارضشو ندارم ولی خوب تحمل کردم تا بخوابه.
برگه های هنرستانو هنوز تصحیح نکردم.

Accluphobia

آکلوفوبیا یعنی ترس از تاریکی و هر آنچه در آن است.
الان ساعت سه می باشد و من یه قندون کریستالو شکوندم. دستم خورد چی کار کنم.
گشنمه و خوابم هم نمی آد. فردا با سارا و محمد و پریا موزه هنر های معاصر قرار دارم.
بعدش بزرگمهر می آد تا با هم یه میز بیستویک یا همون بلک جک درس کنیم.
یه سری از وسائلش مونده که فردا بخرم.
امروز اشتباهی نوشابه ی یک نفر دیگرو سر کشیدم تو فست فود.
مردم هنوز تو جو انتخاباتن و من از این حضور سبز متنفرم.
هنوز برگه های هنرستانو تصحیح نکردم.